மத்தியப் பிரதேசத்தில் உள்ள பிந்த் பகுதியில் ஒரு வறட்சியான காலத்தில், ராம்பூர் என்ற சிறிய கிராமத்தில் பயிர்கள் கருகிக் கெட்டன. மக்கள் தவிப்புடன் இருந்த நேரத்தில், ஒரு நாள் 8 மாட்டு வண்டிகள் சாக்குகளுடன் அந்தக் கிராமத்தில் வந்தன.
சாக்குகள் அனைத்தும் கோதுமையால் நிரம்பியிருந்தன. “இது மன்சிங்கிடம் இருந்து வந்தது” என்ற ஒரே செய்தியுடன் அந்த மாட்டு வண்டிகள் உணவுப் பொருளை மக்களிடம் ஒப்படைத்தன.
கென்னத் ஆண்டர்சனின் சாட்சியம்:
பிரபல பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளர் Kenneth Anderson தனது “Tales of Man Singh, King of Indian Dacoits” என்ற நூலில், இந்திய அரசால் மன்சிங்கை பிடிக்க ₹15,000 சன்மானம் அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது என்றும், அவர் மீது 200 கொலைக் குற்றச்சாட்டுகள் இருந்தன என்றும் கூறுகிறார்.
ஆனால், அவரைப் பற்றி எவரும் தகவல் அளிக்கத் தயாராக இல்லை. ஏனெனில், மன்சிங் ஒரு பக்கம் கொள்ளையனாக இருந்தாலும், மற்றொரு பக்கம் மக்கள் நலனுக்காக செயல்பட்டவராகவும் கருதப்பட்டார்.
மாட்டு வண்டிக்காரர்களின் சத்தியம்:
அந்த கோதுமையை கொண்டு வந்த வண்டிக்காரர்கள், “ஒரு ஆண் ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு எங்களை தொடர்பு கொண்டு, ரயில் நிலையத்திலிருந்த சாக்குகளை கொண்டு வரச் சொன்னார்” என்றும், ஒருவர் “இது மன்சிங்கின் பணி” என்றும் கூறியதாக காவல்துறைக்கு தெரிவித்தனர்.
முக்கியமாக, இந்த வேலையை முடிக்காவிட்டால் அவர்களது உயிருக்கு ஆபத்து என்று அந்த நபர் கூறியதாகவும் கூறினர். அதன் பயத்தால் அவர்கள் ஆறாம் நாளே வேலை முடித்தனர்.
மன்சிங் – இந்தியாவின் ராபின் ஹூட்
1955-ம் ஆண்டு Time இதழ், “India: Dead Man” என்ற தலைப்பில் மன்சிங்கைப் பற்றி எழுதியது. “மன்சிங்கின் பேரனின் திருமணத்தில் ராஜாக்களும் ஜமீன்தார்களும் கலந்து கொண்டனர்” எனும் வரிகள் அவரது மக்கள் மத்தியில் இருந்த புகழை எடுத்துரைக்கின்றன.
அரசின் பார்வை & மர்மம்
1952-ல் இந்திய அரசு அமைத்த மொரேனா குற்ற விசாரணை குழுவும், “மன்சிங்குக்கு தனிப்பட்ட விரோதம் எதுவும் இல்லை” என்றே தெரிவித்தது. ஆனால், 27 ஆண்டுகளாக அவரது செயல்பாடுகளால் நூற்றுக்கணக்கான கொலைகள், ஆயிரக்கணக்கான கொள்ளைகள் நடந்தன என்பதும் உண்மைதான்.
Time இதழ் மேலும் கூறியது:
“மன்சிங் ஒரு நேரத்தில் நல்ல மனிதர்தான். ஆனால் அவருக்கு நிகழ்ந்த அநீதி தான் அவரை கொள்ளையனாக்கியது.”
காவல்துறையின் யுத்தம்:
மன்சிங்கை பிடிக்க நான்கு மாநிலங்களில் இருந்து 1,700 காவல்துறையினர், 15 ஆண்டுகள் தொடர்ந்து 8,000 சதுர மைல் பரப்பளவில் தேடினர். அவரை பிடிக்கவே 1.5 கோடி ரூபாய் செலவழிக்கப்பட்டது – அந்தக் காலத்தில் இது மாபெரும் தொகை.
இருப்பினும், அவர் 80 முறை தப்பித்தார். இதெல்லாம் ஒரு பரபரப்பான, திரைப்படத்திற்கே உரிய கதையை உருவாக்குகிறது.
ஒரு கொள்ளையனின் ஆன்மிகம்:
மன்சிங் மது அருந்தாதவர். சைவ உணவையே சாப்பிடுவார். தினமும் காலையில் ஆற்றில் குளித்து, காளிமாதா கோவிலுக்குச் சென்று வழிபாடு செய்வது வழக்கம். தன் கொள்ளையில் வந்த பணத்தில் கோவில்கள் கட்டினார், மணிகள் கொடுத்தார், மதச் சடங்குகளில் பங்கேற்றார்.
பட்டேஸ்வர் கோவிலில் அவர் வந்த செய்தியை அறிந்து, காவல்துறையினர் கோவிலை சுற்றியிருந்த போதும், மன்சிங் மாறுவேடத்தில் சென்று வந்தார் எனக் கூறப்படுகிறது.
அடுத்த பகுதியில்…
- மன்சிங்கின் பிறப்பும் குடும்ப பின்னணியும்
- அவர் எப்படி கொள்ளையனாக மாறினார்?
- தல்ஃபிராமுடன் ஏற்பட்ட சிக்கல் மற்றும் பழிவாங்கும் திட்டம்
- காவல்துறையுடன் நேரடியாக மோதிய தருணங்கள்…
